شیرین کننده های با شدت بالا

شیرین‌کننده‌های با شدت بالا معمولاً به‌عنوان جایگزین شکر یا جایگزین‌های شکر استفاده می‌شوند، زیرا آنها چندین برابر شیرین‌تر از شکر هستند، اما وقتی به غذاها اضافه می‌شوند، تنها کالری کمی دارند و کالری ندارند.شیرین کننده های با شدت بالا، مانند سایر مواد افزودنی به غذا در ایالات متحده، باید برای مصرف بی خطر باشند.

شیرین کننده های با شدت بالا چیست؟

شیرین کننده های با شدت بالا موادی هستند که برای شیرین کردن و افزایش طعم غذاها استفاده می شوند.از آنجایی که شیرین کننده های با شدت بالا چندین برابر شیرین تر از شکر سفره (ساکارز) هستند، برای رسیدن به همان میزان شیرینی شکر در غذا، به مقادیر کمتری از شیرین کننده های با شدت بالا نیاز است.افراد ممکن است به دلایل متعددی از شیرین کننده های با شدت بالا به جای شکر استفاده کنند، از جمله اینکه آنها کالری ندارند یا فقط مقدار کمی کالری در رژیم غذایی دارند.شیرین کننده های با شدت بالا نیز معمولا سطح قند خون را افزایش نمی دهند.

چگونه FDA استفاده از شیرین کننده های با شدت بالا را در غذا تنظیم می کند؟

یک شیرین کننده با شدت بالا به عنوان یک افزودنی غذایی تنظیم می شود، مگر اینکه استفاده از آن به عنوان یک شیرین کننده به طور کلی به عنوان ایمن شناخته شود (GRAS).استفاده از یک افزودنی غذایی باید قبل از استفاده در مواد غذایی مورد بررسی و تایید FDA قرار گیرد.در مقابل، استفاده از یک ماده GRAS نیازی به تایید قبل از فروش ندارد.در عوض، مبنای تعیین GRAS بر اساس رویه های علمی این است که کارشناسان واجد شرایط آموزش علمی و تجربه برای ارزیابی ایمنی آن، بر اساس اطلاعات در دسترس عموم، به این نتیجه برسند که این ماده تحت شرایط استفاده مورد نظر، ایمن است.یک شرکت می تواند یک تعیین GRAS مستقل برای یک ماده با یا بدون اطلاع FDA انجام دهد.صرف نظر از اینکه یک ماده برای استفاده به عنوان افزودنی غذا تایید شده است یا استفاده از آن به عنوان GRAS تعیین شده است، دانشمندان باید تعیین کنند که استاندارد ایمنی با اطمینان معقول و بدون ضرر تحت شرایط مورد نظر استفاده از آن مطابقت دارد.این استاندارد ایمنی در مقررات FDA تعریف شده است.

استفاده از کدام شیرین کننده های با شدت بالا در مواد غذایی مجاز است؟

شش شیرین کننده با شدت بالا به عنوان افزودنی های غذایی توسط FDA در ایالات متحده تایید شده است: ساخارین، آسپارتام، استه سولفام پتاسیم (Ace-K)، سوکرالوز، نئوتام و آدوانتام.

اخطارهای GRAS برای دو نوع شیرین کننده با شدت بالا (برخی گلیکوزیدهای استویول بدست آمده از برگ های گیاه استویا (Stevia rebaudiana (Bertoni) Bertoni) و عصاره های به دست آمده از میوه Siraitia grosvenorii Swingle، همچنین به عنوان Luo Han Guo به FDA ارسال شده است. یا میوه راهب).

شیرین کننده های با شدت بالا معمولا در چه غذاهایی یافت می شوند؟

شیرین کننده های با شدت بالا به طور گسترده در غذاها و نوشیدنی هایی که به عنوان "بدون قند" یا "رژیمی" به بازار عرضه می شوند، از جمله محصولات پخته شده، نوشابه، مخلوط نوشیدنی های پودری، آب نبات، پودینگ، غذاهای کنسرو شده، مربا و ژله، محصولات لبنی و نمرات استفاده می شود. از سایر غذاها و نوشیدنی ها

چگونه بفهمم که شیرین کننده های با شدت بالا در یک محصول غذایی خاص استفاده شده است؟

مصرف کنندگان می توانند وجود شیرین کننده های با شدت بالا را با نام در لیست مواد تشکیل دهنده روی برچسب محصولات غذایی تشخیص دهند.

آیا شیرین کننده های با شدت بالا برای خوردن بی خطر هستند؟

بر اساس شواهد علمی موجود، آژانس به این نتیجه رسیده است که شیرین کننده های با شدت بالا تایید شده توسط FDA برای جمعیت عمومی تحت شرایط خاص استفاده ایمن هستند.برای برخی از گلیکوزیدها و عصاره‌های استویول بسیار خالص‌شده به‌دست‌آمده از میوه‌های راهب، FDA تصمیمات GRAS اعلام‌کننده‌ها را تحت شرایط مورد نظر استفاده شرح‌داده‌شده در اعلامیه‌های GRAS ارسال‌شده به FDA مورد تردید قرار نداده است.